از دزدی عواطف تا آفتابه دزدی ...

با اشاره به پیوند فوق، مرجع مطلب وَ تغییر احتمالی عنوان مشخص میشود

تامل در آمار‌های دوره‌ای پلیس در ماه‌های اخیر حکایت از کاهش نرخ آمار جرائم خشن دارد. جرم‌هایی مانند سرقت‌های مسلحانه که گاه انتشار اخبار و روایات آن‌ها لرزه بر اندام بسیاری مان می‌افکند و هراس و دلهره ناشی از آن، سبب ساز انتقادات بسیاری به مسئولان می‌شد.وضعیتی که قطعا دورشدن از آن، ولو به میزان اندک، خبر بسیار خرسند کننده‌ای به شمار می‌آید که جا دارد پیرو آن از مسئولان و متولیان امر تقدیر و تشکر به عمل آوریم و امیدوار باشیم در سایه تلاش ایشان، این روند کاهشی تا ریشه کنی این دست جرایم ادامه پیدا کند.اما این پایان کار نیست چراکه تقریبا همه آمار‌های منتشر شده توسط نیروی انتظامی کشورمان، در کنار تاکید بر کاهش نرخ این دست جرائم، بر یک افزایش نیز تاکید دارد؛ افزایش نرخ جرائم خرد. جرائمی مانند سرقت تلفن همراه، کف زنی، جیب زنی و سرقت لوازم خودرو. جرائمی که برخی شان حتی به پیگیری خاصی نیز منجر نمی‌شوند.این در حالی است که در نتیجه بحران‌های اقتصادی و افزایش شدید نرخ ارز و طلا، جبران هزینه بسیاری از جرائم خرد دشوارتر از همیشه شده و گاه اوضاع آنقدر وخیم است که ممکن است جبران یک سرقت خرد برای برخی تا مدت‌ها غیرممکن باشد. برای آن‌هایی که حقوق بگیر هستند و خرید یک گوشی تلفن همراه هوشمند جدید برایشان به غایت دشوار است.

افرادی که در تنگنای مالی شدید، برای تامین مایحتاج روزمره خود نیز با مشکلات فراوانی مواجه هستند و در نتیجه اگر تلفن همراه شان سرقت شود، بعید است چند میلیون تومان برای خرید گوشی دیگری داشته باشند. مثالی که می‌شود به دیگر کالا‌های مورد علاقه سارقان هم بسطش داد؛ مثل ضبط و باند یا چرخ خودرو‌ها و امثال آن.درباره مال باختگانی سخن می‌گوییم که روز به روز بر شمارشان افزوده می‌شود؛ این را آمار‌های ارائه شده توسط پلیس نشان می‌دهد که حکایت از افزایش نرخ جرائم خرد دارد. جرایمی که بعید است در اطرافیانمان کسی از زمره آسیب دیدگانش نباشد و درباره آثار سوء ناشی از وقوع آن‌ها نشنیده باشیم و چیزی ندانیم. اما آیا آسیب‌های وارد آمده به این افراد، محدود به ضرر و زیان مالی‌ست؟ این پرسشی است که در گفت‌وگویی کوتاه با مال باختگان، به پاسخ‌های تلخی می‌رسد. پاسخ‌هایی که اگر افراد مال باخته، تلفن همراه شان را از دست داده باشند، گاه به طرح مسائلی مانند سو استفاده از انسان دوستی ایشان منجر می‌شود. نوع دوستی‌ای که ایشان نشان داده‌اند تا سارقی که خود را رهگذر نشان داده و از ایشان آدرس می‌پرسد را راهنمایی کنند غافل از اینکه در حال قدم گذاشتن به دام وی هستند. دام‌هایی که در بسیاری از جرائم خشن نیز برای مردم پهن می‌شوند و در نهایت به زورگیری یا سرقت خودرو یا حتی جرائم سیاه گره می‌خورد. بلایی که نه فقط مال و آبروی این افراد بی خبر از همه جا را، که انسان دوستی شان را نیز هدف قرار می‌دهد و گاه به ربودن آن منجر می‌شود. ربودن خاموش عواطف و احساسات انسانی افراد جامعه!

بلایی که می‌شود حدس زد فرجام آن برای آینده جامعه چیست. جامعه‌ای که در آن شهروندان به افراد مجزا از هم تبدیل می‌شوند که می‌ترسند به هم اعتماد کنند و حتی سوالات یکدیگر را پاسخ دهند. افرادی که باید خیلی ساده انگار باشیم تا تصور کنیم در کنار هم قرارگرفتن شان، جامعه تشکیل می‌دهد، بلکه باید انتظار داشته باشیم که تکیه شان بر فردیت، موجب بروز مشکلاتی بزرگ‌تر در آینده شود. درباره آسیب‌هایی سخن می‌گوییم که از جمله آثار آن، ندید گرفتن زشتی‌ها و کاستی‌های جامعه است که در دراز مدت، مسبب شکل گیری بزه کاران و گرایش آن‌ها به ارتکاب جرایم مختلف و خشن خواهد شد و نتایج آن به عموم القا خواهد کرد که بیش از پیش احتیاط کنند و مراقب خود باشند چراکه خطر در کمین ایشان است.چرخه‌ای از ناخوشی و ناملایمتی که روز به روز وسیع‌تر می‌شود و ارزش‌های انسانی بیشتری را در خود فرومی‌کشد و از بین می‌برد. وضعیتی که برای مقابله با آن، باید از همین امروز دست به کار شد و سلسله اقداماتی را در دستور کار قرار داد. اما چه کسی یا کدام نهاد مسئول این کار هستند و اصلا در رسیدن به وضع فعلی چه کسی را باید مورد سرزنش قرار داد؟

شاید ساده‌ترین کار این باشد که مسولان را شماتت کنیم و چه بسا برخی از مسئولان در این خصوص شایسته شماتت هم باشند، اما آیا خودمان در این زمینه بی تقصیریم؟ اگر این گونه فکر می‌کنید بد نیست کمی با خود خلوت کرده و خاطرات تان را مرور کنید تا دریابید چند بار حین رانندگی به خودروی دیگر زده‌اید و قصور خود را گردن نگرفته‌اید یا چند بار آینه خودرویی پارک شده را شکسته‌ای و به روی خود نیاورده‌اید.مروری که می‌شود جامع ترش کرد تا به عبور از خط ویژه یا معکوس راندن در خیابان یک طرفه یا پارک کردن‌های منجر به راه بندان یا پیچیدن بدون راهنما زدن یا رعایت نکردن نوبت در صف بانک یا مزاحمت برای همسایگان یا انبوه مسائل ریز و درشت دیگری برسد که اگرچه جرم نیستند و حداکثر تخلف نام دارند، اما همان بلایی را بر سر انسان دوستی و گوهر‌های ارزشمند وجود آدمی می‌اورند که سرقت‌های خرد می‌آورد؛ سرقت عواطفی ذی قیمت و گرانبها که نه در آمار پلیس می‌آید و در نه در هیچ آمار دیگری و وقتی در آمار‌ها هم جایی ندارد، لاجرم نباید توقع دیده شدن اش را داشت!...

تهیه وَ تدوین : عبد عاصی

عـبـــد عـا صـی دوشنبه 24 دی 1397 ساعت 02:10

0 نظر

کـــار خُــــدا ...

کـــار خُــــدا ...

پادشاهی بود که حساب وُ کتاب سرش میشد وُ برخلاف خیلیها اهل «حـــرف حـسـاب» بود. یکروز که تو فکر رفتار وُ گفتار وزرای خودش بود، به فکرش رسید که اول از وزیر اعظم شروع کنه، بعد بقیه وُزرا ؛ آخه انتخاب اونا به عهده-ی نخست وزیر یا بقول قدیمیآ ، وزیر اعظم بود ، پس لازم بود که اونو درست وُ حسابی مَحَک بزنه وُ ببینه که «چند مَرد حلاجه» ... به اون گفت : سه تا سؤال ازت دارم وَ تا فردا وقت داری جواب بدی. سؤالها اینه :

1_خداوند متعال چی میخوره؟

2_ چی می-پوشه؟

3_ کارش چیه؟

وزیر اعظم هر چی فکر کرد ، نتونست جوابی پیدا کنه ؛ بالاخره تصمیم گرفت از نوکر پیرش بپرسه ، آدم سَرد وُ گرم چشیده-ای که اهل چند وُ چون بود وُ وقتهای بیکاریش ، خصوصا شبها رو با عبادت وُ تفکر میگذروند. سالهای سال هم بود که تو اون خونواده خدمت کرده وَ به همه ثابت شده بود که آدم دانا وُ فهمیده-ایه ، اسمش هم «سلیم» بود.

وزیر اعظم ، در خلوت ، راجع به سؤالهای پادشاه با سلیم صحبت کرد وُ ازش کمک خواست. اون هم طولی نکشید که جواب سؤالهای پادشاه رو به وزیر اعظم گفت.

فردای اونروز ، وزیر بخدمت پادشاه رفت ، سلیم رو هم با خودش برده بود که اگه لازم شد به شاه نشون بده که بعله ، نوکر خونه-زاد ما سَرش به تنش می-ارزه ، بلکه از این «مُفت-خورهای درباری» هم یک سَر وُ کله بالاتره! ...

شاه وقتی جواب سؤالها رو شنید ، سری تکون داد وُ گفت :

_ وزیر اعظم ، این جوابها رو تو پیدا نکردی. اگه راستش رو بگی «در امانی» ، و گر نه ...

_ فدای خاک پای قبله-ی عالم! کی جرئت داره خلاف به عرض مبارک همایونی برسونه! اونم با این هوش وُ ذکاوت مقام عظمای سلطنت ... حقیقت قضیه اینه که تمام جوابها رو همین آقا «سلیم» دادن.

_ خَب ، سلیم ، خودت یکبار جواب سؤالها رو به ترتیب بگو ببینیم چی در چَنته داری.

_ جواب اول: خداوند رحیم ، غم بنده-هاشو میخوره. جواب دوم : خداوند غفار الذُنوب، گناهان بندگانش را می-پوشاند. جواب سوم : کار خدا عمل به «حکمت»-ست ...

_ یعنی حکمت او این بوده که تو به داد وزیر اعظم برسی وُ او را از معزول شدن نجات دهی ؛ از این به بعد تو در خفا ، برای حفظ آبروی وزیر اعظم ، مشاور وُ راهنمای او باش ، هر چند اگر آبروی سلطنت در میان نبود ، باید او را کنار میزدم وَ ترا جاشین-ش میکردیم!!! ...

نـــوشـتـــه : عـبـــد عـــا صـی

عـبـــد عـا صـی یکشنبه 23 دی 1397 ساعت 12:12

0 نظر

از خبرهای بودار تا بوهای خبرساز

خبرآنلاین ، فرزین پورمحبی: «مصیبت» در کشور ما حل یا فصل نمی‌شود بلکه از شکلی به شکل دیگری درآورده می‌شود!

یعنی در ابتدا مصیبتی سوژه شده و سر همه گرم آن می‌شود اما در ادامه؛ سوژه بعدی،دست گرفته می‌شود و سوژه قبلی-بدون رفع و رجوع- دست به سر می‌شود و همینطور تا آخر؛ به‌ترتیب آخرین خبر،خبر روز می‌شود! ضرب‌المثلش هم با اندکی دخل و تصرف این می‌شود: «نو که شود دل‌آزار، کهنه شود بی آزار»
البته اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینم اینهم یک نوع روش درمان برای مداوای دردهای جامعه است. بعنوان مثال؛ وقتی انگشت یکی درد کرد و جعبه کمک‌های اولیه نبود؛ فقط کافیست با حفظ آرامش، به چشمان شخص مصدوم نمک پاشیده شود تا درد انگشت، فراموشش شود! برای مداوای سوزش چشمانش هم؛ سوزنی به نقاط حساس بیمار زده شود! طبعا برای درمان درد سوزن هم؛ باید به کیس مورد نظر شئی تیزتری فرو کرد و همینطور تا آخر... فقط باید توجه داشت در کلیه این مراحل حفظ خونسردی و زدن لبخندی از نوع ریاست جمهوری برای همراه بیمار ضروری است.

این روش مزایای دیگری هم دارد، یکیش اینکه سالیانه به میزان ۱۲۳۴۵۶۷۸۹ دلار از خروج ارز جلوگیری می‌کند. فرض بفرمایید زبان مان لال اگر سالیانه ۵۰ اتوبوس در اثر استهلاک ترمز سقوط کنند و یا ۱۰ مدرسه در اثر عدم سیستم گرمایشی مناسب آتش بگیرند، کدام یک از دو روش زیر مقرون به صرفه‌تر است؟

۱-وارد کردن سیستم ترمز و گرمایشی از کشورهای بیگانه و در نتیجه وابستگی به آنان؟

۲- پخش یک فیلم صحنه‌دار و یا دعوای نماینده‌ای مسئله‌دار و منحرف کردن داستان‌های بودار؟!

مزیت دوم روش فوق هم این است که: تمام سوژه‌های تولید شده در سال حمایت از تولید ملی به دست متخصصان داخلی و مسئولین دلسوزمان تولید می‌شوند. قبول بفرمایید تولید و بعبارتی درآوردن سوژه‌هایی مانند: «خودت بمال»؛ «داستان‌کربلای ۴» ؛ «لنگ بپوشید» ؛ «تحریم تاثیری ندارد» ؛«آوار شدن پلاسکو» «ریزش معدن و مترو» ؛ «مفقود شدن دکل نفت و مخابرات»؛ «اختلاس»؛ «سلطان بازی» و... کار هر کس و ناکسی نیست و نیاز به چندین نفر ساعت فکر و خیال دارد؛ البته بیشتر: خیال! بی‌خیال... حتی اگر مسئول محترمی و یا تئوربسین‌هایی از قبیل استاد ازغدی ؛ عباسی و ... از تولید سوژه عقب بمانند آنگاه ماه و ابر و خورشید دست به کار می‌شوند تا کشورمان بی‌سوژه نماند. یعنی همان حادثه‌های طبیعی و غیرمترقبه‌ای که خبر نمی‌کنند ناگهان خبرساز می‌شوند و یکی یکی چترشان بر سرمان باز می‌شوند! ازسیل و زلزله بگیرید تا وارونگی هوا و آتشفشان و خشکسالی و مگس‌های سفید! جتی اگر هواپیمای خودی سقوط نکند هواپیمای کشورهای دیگر -مثل ترکیه- یک راست می‌آیند و در ایران عزیزمان سقوط می‌کند!

اخیرا هم در حال تجربه شکل جدیدی از سوژه‌ها هستیم. چون تا به حال فقط با خبرهای بودار درگیر بودیم اما هم اکنون خود بو هم خبرساز شده است! بگذریم از اینکه چه کسی بو داده است نکته جالب ماجرا اینجاست که همه آنرا به گردن دیگری می‌اندازند و هیج‌کس مسئولیت آن را بعهده نمی‌گیرد حتی داعش! درست مانند «صدای مشکوک» در سریال دایی جان ناپلئون! خب؛ فداکاری را برای چنین مواقعی ساخته‌اند؛ –گلاب به روی مسئولین- بر همین اساس بنده بدین‌وسیله مسئولیت این بو را بعهده می‌گیرم و از همگان بایت این کار بی‌تربیتی عذرخواهی می‌نمایم!

تهیه وَ تدوین : عبد عاصی

برچسب‌ها: انجراف افکار عمومی

عـبـــد عـا صـی شنبه 22 دی 1397 ساعت 11:34

0 نظر

مرگ تدریجی با این خوراکی ها!

تمام غذاهایی که در روغن زیاد سرخ می شوند حاوی ماده خطرناکی به نام «آکریلامید» هستند. چیپس سیب زمینی نیز این شرایط مستثنی نیست.

آیا می دانستید که برخی غذاهایی که روزانه مصرف می کنید به آرامی در حال کشتن شما هستند؟ بیشتر ما تعدادی از این غذاها را در برنامه غذایی خود داریم، اما ترکیب آنها با یکدیگر به شکل گیری ترکیبی مرگبار منجر می شود، از این رو، باید تغییراتی را در رژیم غذایی خود ایجاد کنید.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلثی وایب"، آنچه مصرف می کنید را تجزیه و تحلیل کرده و انتخاب گزینه های سالم و درست را مد نظر قرار دهید. مصرف مواد غذایی که در ادامه به آنها اشاره شده است می توانند به فشار خون بالا، کلسترول بالا، بیماری قلبی، بیماری آلزایمر، و حتی سرطان منجر شود. البته افزایش وزن، چاقی، اضطراب و افسردگی را نیز فراموش نکنید.

رب گوجه فرنگی کنسروی